Obraćamo se crnogorskoj javnosti u vezi sa činjenicom da se ovih dana pojavila priča povodom odnosa u CPC, koji se žele prikazati neredovnim, odnosno da se promijene tako što će se na nekom tobože narodnom saboru umjesto Njegovo Blaženstvo Mitropolit Mihailo irati druga ličnost. Smatramo da stvari u ovoj Crkvi ne stoje tako, da su one u principu redovne i da ona redovno djeluje u okviru svojih ograničenih materijalnih i kadrovskih uslova. To znači da nema nikakve potrebe za pripremanje nekakvih vanrednih akcija, a posebno ne izvan ove Crkve i njenih redovnih organa. Za sva pitanja koja nekome mogu biti sporna ili interesantna postoji mogućnost da se dostave na redovan način i redovnim putem svima kojima pripada njihovo rješavanje a oni se nalaze u postojećim organima ove Crkve. Dobro bi bilo da se sva ta pitanja postave na redovnim organima i da se tamo raspravljaju. Sve ostalo je izvan crkvenih kanona, nepotrebno i upereno protiv normalnog i redovnog rada ove Crkve. Pa i protivno je zakonima ove zemlje.

Na Cetinju je juna 2019. godine arhimandrit Bojan Bojović hirotonisan za episkopa CPC. Poslije hirotonije Mitropolit je pravio raspored episkopa po eparhijama. Bojoviću je odredio da bude episkop Podgoričko-Dukljanske episkopije. Međutim, Bojović je tražio da bude episkop Ostroško-Nikšićke episkopije, a da episkop Gorazd koji je bio na čelu Ostroško-Nikšićke episkopije (i danas ima istu funkciju) preuzme Podgoričku episkopiju. Pošto nije prihvatio ponuđenu Podgoričku episkopiju, Bojović je postao vikarni episkop Ostroško-Nikšićke episkopije. To znači da je po svojoj volji izabrao niži arhijerejski čin. Umjesto episkopa Podgoričke eparhije, prihvatio je da vrši službu vikarnog episkopa, odnosno pomoćnog episkopa (grčki: βοηθός επίσκοπος) koji će pomagati episkopu Gorazdu u upravljanju Ostroško-Nikšićkom eparhijom.

U to vrijeme počinju da pristižu usmene i pismene prijave da Bojovićevo ponašanje zalazi u područje u crkvi nedozvoljenih i griješnih nemoralnih radnji, a istovremeno da pravi i finansijske malverzacije. Samovoljno i samozvano sebe proglašava za episkopa eparhije jer sebe ne smatra vikarnim episkopom. O njegovom devijantnom ponašanju (u moralnom smislu) i nedozvoljenim finansijskim radnjama postoji obimna dokumentacija koja je sa krivičnim prijavama prezentirana nadležnim državnim organima. Vikarni episkop Boris, suočen sa svim ovim činjenicama, zbog nemogućnosti da se brani od nepobitnih fakata krenuo je u svoju odbranu napadom na Mitropolita Mihaila i predśednika CO Cetinje, gospodina Duška Glendžu. Poveo je pravu kampanju protiv imenovanih upotpunjenu propagandom kod pojedinih, za ova pitanja nenadležnih crkvenih odbora, i društvenih mreža, a sve na štetu Crnogorske pravoslavne Crkve. Ova akcija vikarnog episkopa nije dala za njega očekivane rezultate, ali on ne odustaje od svoje namjere. Pokrenuo je puč u Crnogorskoj pravoslavnoj crkvi koji se manifestovao 12.05.2023. godine kada je došao u Vladičanski dom uz svoje istomišljenike koji su udruženim snagama tražili da Mitropolit Mihailo podnese ostavku. Mitropolit je sa indignacijom odbio sve pokušaje nasilne smjene, verbalnog pritiska, terora i prijetnji fizičkom integritetu duhovnom poglavaru CPC i predśedniku CO Cetinje. Vikarni episkop i njegovi sljedbenici intenziviraju verbalno nasilje posredstvom neistina, kleveta, laži i falsifikata preko društvenih mreža i uopšte masovnih elektronskih medija. Pri tome vikarni episkop neovlašćeno i neodgovorno zloupotrebljava službeni SAJT sa memorandumom CPC, da bi na njemu iznosio svoje iskonstruisane optužbe i neistine i dao im zvanični karakter. Kako mu sve aktivnosti u cilju svrgavanja Mitropolita Mihaila nijesu urodile plodom, krunisane i povredom Ustavom CG neprikosnovenog prava na zaštićenost stana i službenog kancelarijskog prostora, priješli su na sistem agitacije i propagande za svoje projekte rušilačke prirode, reda i poretka CPC, sistemom direktnog obilaska građana na seoskom i gradskom području, molbama i ubjeđivanjem metodom licem u lice (idu od kuće do kuće). Cjelokupnom projektu urušavanja CPC, razbijanjem njenog jedinstva i pučističkim svrgavanjem Mitropolita Mihaila, egzekutivni smisao daje oglašavanje profesora Milenka Perovića od 15.08.2023. godine kojim se iznosi scenario svrgavanja na „Opštenarodnom“ zboru, koji se projektuje i najavljuje u okviru već pripremljenog narodnog zbora koji je predviđen za neđelju 03.09.2023. godine sa početkom u 12 sati, u znak obilježavanja građanskog otpora nasilnom ustoličenju srpskog mitropolita Joanikija 05. septembra prije dvije godine. Ovako zamišljen nasilnički skup nosi mogućnosti fizičkog sukoba i potencijalnog stradanja nevinih, idejno konfrontiranih učesnika sa krajnje neželjenim posljedicama. Po jednoj verziji scenarija, koja stalno kruži u narodu, projektuje se i mogućnost da pučistički učesnici skupa nakon nelegitimnog i nekanonskog nasilja na Belvederu i aklamacijom „usvojene odluke o svrgavanju“ upute se sa rušilačkim namjerama prema Vladičanskom domu na Grudi, kako bi i tim činom potvrdili nedozvoljene „odluke“ o eliminaciji Mitropolita Mihaila i neobjektivnoj i neinformisanoj javnosti prezentirali i dokazali „uspjeh“ svojeg pučizma, prikazujući ga kao legalni čin. Svu ovu operaciju treba posmatrati u sklopu spoljnih, iz Srbije projektovanih zadataka na devastaciji CPC, njenom konačnom razbijanju i u geostrateškom smislu agitacione i faktičke pripreme za predstojeći jesenji popis stanovništva Crne Gore. A očita namjera tog popisa jeste da krivotvorenje podataka promijeni nacionalnu strukturu žitelja Crne Gore u cilju njihove denacionalizacije pretvaranjem Crnogoraca u Srbe kao popisnu većinu. To bi imalo direktne implikacije na budući državno-pravni status nezavisne i međunarodno priznate države Crne Gore.

Nikad, u istoriji CPC do 1920. se nije desilo da se na Opštecrnogorskom zboru dok je on postojao (a prestao je da postoji sredinom 19 vijeka), smjenjuje mitropolit, već je novi mitropolit dolazio prirodnim putem, nakon biološke smrti prethodnog. Jedini slučaj, specifičan u istoriji CPC, bio je 1860. (tada o tome nije odlučivao Opštecrnogorski zbor, koji od vremena knjaza Danila nije birao mitropolite, već je to radila suverena državna vlast), kad su knjaz Nikola i veliki vojvoda Mirko, kao nosioci najviše suverene državne vlasti) smijenili i proćerali mitropolita Nikanora Ivanovića, izvanjca, Srbina iz Drniša, i to zbog toga što nije bio na ispraćaju, odnosno, na pogrebu knjaza Danila nakon ubistva i što je bio dio zavjere protiv Danila i Crne Gore.

Stoga, ističemo da pučisti u CPC postupaju suprotno crnogorskoj tradiciji i istoriji i Ustavu CPC kad pokušavaju bespravno da svrgnu mitropolita Mihaila (što je kanonsko-pravno nedopustivo i zabranjeno) i da mitingaški preuzmu vlast u CPC, a što nema nikakve veze sa tradicijom nekadašnjeg istorijskog Opštecrnogorskog zbora.

Učesnici u projektu urušavanja jedinstva CPC i svrgavanja Mitropolita Mihaila prave razne špekulacija sa pravom vikarnog episkopa u Svetom sinodu, jer on nema prava koja sebi pripisuje.
Pozivamo sve protagoniste ovog nelegitimnog necrkvenog i zavjereničkog skupa da odustanu od zlih namjera koje, pored ostalog, mogu dovesti do neželjenih posljedica po integritet učesnika i narušavanja javnog reda i mira.

Cetinje, 28.08.2023.

Vladika i Mitropolit crnogorski
† Mihailo
s.r.